راهنمای بیماران برای عوارض جراحی ستون فقرات

معرفی

با هر جراحی، خطر عوارض وجود دارد. هنگامی که جراحی در نزدیکی ستون فقرات و نخاع انجام می شود، این عوارض (در صورت بروز) می تواند بسیار جدی باشد. عوارض ممکن است شامل درد و آسیب بعدی و نیاز به جراحی اضافی باشد. قبل از جراحی باید در مورد عوارض جراحی با پزشک خود صحبت کنید. لیستی از عوارض ارائه شده در اینجا به عنوان یک لیست کامل از عوارض نیست و جایگزینی برای بحث در مورد خطرات جراحی با پزشک خود نیست. فقط پزشک شما می‌تواند وضعیت شما را ارزیابی کند و شما را از خطرات درمان پزشکی که ممکن است توصیه کند مطلع کند.

جهت مشاهده و خرید انواع بالابر بیمار کلیک کنید

عوارض بیهوشی

اکثریت قریب به اتفاق روش های جراحی نیاز به انجام برخی از انواع بیهوشی قبل از جراحی دارند. این به این دلیل است که شما احساس نخواهید کرد یا از این روش آگاه نخواهید شد. ساده ترین نوع بی حسی بی حسی موضعی است. بی حسی موضعی با تزریق یک دارو (معمولاً نووکائین) در اطراف ناحیه عمل جراحی که پوست و بافت اطراف را "بی حس" می کند، انجام می شود. پیچیده ترین شکل بیهوشی بیهوشی عمومی است. بیهوشی عمومی جایی است که در طول عمل جراحی به طور کامل به خواب می روید. داروها از طریق خطوط داخل وریدی (IVs) برای خواباندن شما تجویز می شوند. 

جهت مشاهده و خرید انواع تخت کششی کلیک کنید

دستگاه‌های ویژه برای شما تنفس می‌کنند، علائم حیاتی شما را کنترل می‌کنند و هر گونه مشکل را در هنگام خواب به متخصص بیهوشی هشدار می‌دهند. شما در طول عمل با ترکیبی از داروهایی که از طریق خط IV داده می شود و "گازهای بیهوشی" که از طریق دستگاه های ویژه ای که تنفس خود را کنترل می کنند استنشاق می کنید، به خواب می روید. اکثر عمل های ستون فقرات نیاز به بیهوشی عمومی دارند. تعداد بسیار کمی از بیماران ممکن است با بیهوشی عمومی مشکل داشته باشند. اینها می توانند مشکلات ناشی از واکنش به داروهای مورد استفاده، مشکلات ناشی از سایر مشکلات پزشکی شما و مشکلات ناشی از بیهوشی باشند. این عوارض را حتما با متخصص بیهوشی خود در میان بگذارید.

ترومبوفلبیت

هنگامی که لخته های خون در داخل وریدهای پا ایجاد می شود، ترومبوز وریدی عمقی (DVT) نامیده می شود. این یک مشکل رایج پس از بسیاری از انواع روش های جراحی است. درست است که این لخته‌های خون می‌توانند در افراد خاصی که اخیراً تحت هیچ عمل جراحی قرار نگرفته‌اند نیز ایجاد شود. این لخته‌های خون در وریدهای بزرگ ساق پا ایجاد می‌شوند و ممکن است به رشد خود ادامه دهند و تا وریدهای ران و در برخی موارد به داخل سیاهرگ‌های لگن گسترش یابند.

جهت مشاهده و خرید انواع صندلی cp کلیک کنید

خطر ابتلا به DVT بعد از جراحی لگن و جراحی اندام تحتانی بسیار بیشتر است. دلایل زیادی وجود دارد که نشان می دهد خطر DVT بعد از جراحی بیشتر است. ابتدا بدن در تلاش است تا خونریزی مرتبط با جراحی را متوقف کند و مکانیسم لخته شدن بدن در این دوره بسیار بیش فعال است. علاوه بر این، آسیب به رگ‌های خونی اطراف محل جراحی، ناشی از کشیدن و کشیدن طبیعی در حین جراحی، می‌تواند روند لخته شدن را آغاز کند. بالاخره خونی که خوب حرکت نمی کند در رگ ها می نشیند و راکد می شود. خونی که مدت زیادی در یک نقطه می نشیند معمولاً شروع به لخته شدن می کند.

چرا نگران لخته شدن خون هستیم؟ لخته‌های خونی که سیاهرگ‌های عمقی پاها را پر می‌کنند، جریان طبیعی خون وریدی را از پاها به سمت قلب متوقف می‌کنند. این باعث تورم و درد در پای آسیب دیده می شود. اگر لخته خون داخل سیاهرگ حل نشود، تورم ممکن است مزمن شود و باعث ناراحتی و تورم دائمی شود. اگرچه این ممکن است به اندازه کافی بد به نظر برسد، خطر واقعی لخته خون بسیار جدی تر است. 

جهت مشاهده و خرید انواع صندلی انتقال کلیک کنید

اگر بخشی از لخته خون تشکیل‌دهنده در داخل سیاهرگ‌های پا آزاد شود، ممکن است از طریق سیاهرگ‌ها به ریه برود، جایی که می‌تواند خود را در رگ‌های کوچک ریه قرار دهد. این کار خون رسانی به قسمتی از ریه را که مسدود شده است قطع می کند. بخشی از ریه که مسدود شده است نمی تواند زنده بماند و ممکن است فرو بریزد. این آمبولی ریه نامیده می شود. اگر آمبولی ریه به اندازه کافی بزرگ باشد و بخشی از ریه که فرو می ریزد به اندازه کافی بزرگ باشد - ممکن است باعث مرگ شود. با در نظر گرفتن این موضوع، به راحتی می توان فهمید که چرا پیشگیری از DVT یک موضوع جدی است.

کاهش خطر ابتلا به DVT بعد از هر نوع جراحی از اولویت بالایی برخوردار است. کارهایی که می توان برای کاهش خطر ابتلا به DVT انجام داد به دو دسته تقسیم می شود:

مکانیکی - حرکت بهتر خون
پزشکی - استفاده از داروها برای کند کردن روند لخته شدن خون

مکانیکی

خونی که در حال حرکت است کمتر احتمال لخته شدن دارد. حرکت دادن شما به طوری که خون شما در گردش باشد شاید موثرترین درمان در برابر ابتلا به DVT باشد. در حالی که در رختخواب هستید، می توان کارهای دیگری برای افزایش گردش خون از پاها به قلب انجام داد. تنها با پمپاژ پاهای خود به بالا و پایین (مانند فشار دادن روی پدال گاز) ماهیچه های ساق پا منقبض می شود، وریدهای ساق پا منقبض می شود و خون را به سمت قلب برمی گرداند. شما نمی توانید این کار را بیش از حد انجام دهید!

جهت مشاهده و خرید انواع تخت تراکشن کلیک کنید

جوراب های ضربانی نیز همین کار را می کنند. یک پمپ این جوراب‌های مخصوص را که هر چند دقیقه به دور ساق پا و ران می‌پیچد باد می‌کند و رگ‌های ساق پا و ران را فشار می‌دهد و خون را به سمت قلب برمی‌گرداند. شیلنگ ساپورت که گاهی شلنگ TED نامیده می شود، هنوز هم معمولاً بعد از جراحی استفاده می شود. این شلنگ ها با فشار دادن وریدهای پا کار می کنند. این مقدار خون راکد را که در رگ‌های پا جمع می‌شود کاهش می‌دهد - و خطر لخته شدن خون در رگ‌ها را کاهش می‌دهد. در نهایت، پیاده کردن شما از رختخواب باعث انقباض عضلانی پاها می شود و خون در وریدهای ساق را در حرکت نگه می دارد.

پزشکی

داروهایی که مکانیسم لخته شدن بدن را کند می کنند، به طور گسترده ای پس از جراحی لگن و زانو برای کاهش خطر ابتلا به DVT استفاده می شوند. این داروها شامل آسپرین ساده در موقعیت‌های بسیار کم خطر و تزریق هپارین دو بار در روز در موقعیت‌های با خطر متوسط ​​است. در شرایطی که خطر ابتلا به DVT زیاد است، چندین داروی بسیار قوی در دسترس هستند که می توانند مکانیسم انعقاد را به طور موثر کاهش دهند. هپارین را می توان با تزریق داخل وریدی، داروی جدیدی به نام Lovenox را می توان به صورت واکسن هایی که دو بار در روز تجویز می شود، و کومادین را می توان از طریق دهان تزریق کرد. کومادین داروی انتخابی زمانی است که مکانیسم انعقاد باید بیش از چند روز کند شود زیرا می توان آن را به صورت خوراکی مصرف کرد.

جهت مشاهده و خرید انواع صندلی بالابر بیمار کلیک کنید

در اکثر موارد جراحی ستون فقرات، از اقدامات مکانیکی و پزشکی به طور همزمان استفاده می شود. استفاده از جوراب‌های ضربان دار بلافاصله بعد از جراحی، شروع تمرینات ورزشی، در اسرع وقت از رختخواب بیرون آوردن شما و قرار دادن نوعی دارو برای کند کردن مکانیسم انعقاد خون، به یک روش عادی تبدیل شده است.

مشکلات ریوی

موفقیت جراحی شما شامل مراقبت از ریه های خود پس از آن است. مهم است که ریه‌های شما پس از جراحی بهترین عملکرد خود را داشته باشند تا اطمینان حاصل شود که اکسیژن زیادی به بافت‌های بدن که در تلاش برای بهبودی هستند می‌رسانید. ریه هایی که پس از جراحی به درستی ورزش نمی کنند می توانند منجر به کاهش سطح اکسیژن خون و حتی ایجاد ذات الریه (عفونت در ریه) شوند.

دلایل مختلفی وجود دارد که ریه های شما ممکن است پس از جراحی به طور طبیعی کار نکنند. اگر برای جراحی خود با یک بیهوشی عمومی بخوابید، داروهایی که برای بیهوشی استفاده می شوند ممکن است به طور موقت باعث شوند ریه ها به خوبی عملکرد طبیعی خود نداشته باشند. این یکی از دلایلی است که در صورت امکان بی حس کننده نخاعی توصیه می شود. دراز کشیدن در رختخواب از عملکرد کاملا طبیعی ریه ها جلوگیری می کند و داروهایی که برای درد مصرف می کنید ممکن است باعث شوند که به اندازه معمول عمیق نفس نکشید.

جهت مشاهده و خرید انواع صندلی انتقال بیمار کلیک کنید

می توانید ریه را مانند یک اسفنج بزرگ در نظر بگیرید. تمام حفره های کوچک هوا که خون در آن اکسیژن دریافت می کند مانند سوراخ های کوچک یک اسفنج هستند. اگر سوراخ های کوچک فرو بریزند، یا به هم فشرده شوند، هیچ هوایی نمی تواند وارد سوراخ ها شود تا اکسیژن خون را تامین کند. وقتی عمیق نفس می‌کشیم، ریه‌ها منبسط می‌شوند و تمام سوراخ‌های منفرد اسفنج پر از هوا می‌شوند. سرفه هم همین کار را می کند زیرا فشار هوایی که به سوراخ های اسفنج وارد می شود را افزایش می دهیم. ریه هایی که دارای نواحی فرو ریخته هستند، نه تنها اکسیژن را به خون منتقل نمی کنند، بلکه نمی توانند مایعات و مخاطی که به طور معمول توسط ریه ها تولید می شود را خارج کنند. این می‌تواند ناحیه‌ای را ایجاد کند که برای رشد باکتری‌هایی که می‌توانند رشد کنند و عفونت ریه یا ذات‌الریه ایجاد کنند، آماده است.

پس از جراحی، باید چندین کار را انجام دهید تا ریه های خود در بهترین حالت کار کنند. پرستار شما را تشویق می کند که مکرر نفس عمیق بکشید و اغلب سرفه کنید. او برای مربیگری شما آنجا خواهد بود. بلند شدن از رختخواب، حتی در حالت عمودی روی صندلی، به ریه ها اجازه می دهد تا خیلی بهتر کار کنند. بنابراین در اسرع وقت به شما اجازه می‌دهند که روی صندلی بنشینید. درمانگر تنفسی چندین ابزار برای کمک به حفظ عملکرد بهینه ریه دارد. اسپیرومتر انگیزشی دستگاه کوچکی است که میزان سختی نفس کشیدن شما را اندازه گیری می کند و ابزاری برای کمک به بهبود تنفس عمیق در اختیار شما قرار می دهد. اگر هر بیماری ریوی دیگری مانند آسم دارید، درمانگر تنفسی ممکن است از داروهایی استفاده کند که از طریق درمان‌های تنفسی برای کمک به باز کردن حفره‌های هوا در ریه‌ها تجویز می‌شوند.

جهت مشاهده و خرید انواع کوتر حرارتی کلیک کنید

عفونت

هر زمانی که جراحی انجام شود، خطر عفونت وجود دارد. با این حال، عفونت در کمتر از 1٪ از جراحی های ستون فقرات رخ می دهد. عفونت می تواند فقط در برش پوست باشد، یا می تواند عمیق تر گسترش یابد و نواحی اطراف نخاع و مهره ها را درگیر کند. عفونت زخم که فقط برش پوست را درگیر می کند، عفونت "سطحی" در نظر گرفته می شود. نسبت به عفونت عمیق تر، جدی تر و درمان آن آسان تر است. جراحان تمام اقدامات احتیاطی را برای جلوگیری از عفونت انجام می دهند. احتمالاً درست قبل از جراحی به شما آنتی بیوتیک داده می شود - به خصوص اگر از پیوند استخوان، پیچ های فلزی یا صفحات برای جراحی شما استفاده شود. این برای کمک به کاهش خطر عفونت است.

اگر زخم جراحی قرمز، داغ و متورم شود و خوب نشود، ممکن است عفونی شود. عفونت ها معمولا باعث افزایش درد می شوند. ممکن است تب داشته باشید و لرز داشته باشید. زخم ممکن است مایع شفاف یا چرک زرد ترشح کند. تخلیه زخم ممکن است بوی بدی بدهد.

جهت مشاهده و خرید انواع ویلچر سی پی CP کلیک کنید

فوراً با پزشک خود تماس بگیرید تا زخم درمان شود و در صورت لزوم آنتی بیوتیک تجویز شود. عفونت سطحی زخم را معمولاً می توان با آنتی بیوتیک ها و شاید برداشتن بخیه های پوستی درمان کرد. عفونت‌های عمیق‌تر زخم می‌توانند بسیار جدی باشند و احتمالاً به عمل‌های اضافی برای تخلیه عفونت نیاز دارند. در بدترین موارد، پیوند استخوان، پیچ فلزی و صفحاتی که استفاده شده است ممکن است نیاز به برداشتن داشته باشد.

شکستگی سخت افزار

در بسیاری از انواع مختلف عمل‌های ستون فقرات، از پیچ‌ها، صفحات و میله‌های فلزی به عنوان بخشی از این روش برای نگه داشتن مهره‌ها در یک راستا در حین بهبودی جراحی استفاده می‌شود. به این وسایل فلزی «سخت افزار» می گویند. هنگامی که استخوان بهبود می یابد، سخت افزار معمولاً هیچ کاری انجام نمی دهد. گاهی اوقات قبل از اینکه جراحی به طور کامل بهبود یابد، سخت افزار می تواند شکسته شود - یا از موقعیت صحیح حرکت کند. به این "شکستگی سخت افزار" می گویند. اگر این اتفاق بیفتد ممکن است به عملیات دوم برای حذف سخت افزار یا جایگزینی سخت افزار نیاز داشته باشد.

جهت مشاهده و خرید انواع تجهیزات توانبخشی کلیک کنید

حرکت ایمپلنت

حرکت ایمپلنت اصطلاحی است که برای توصیف این واقعیت استفاده می شود که ایمپلنت از جایی که جراح در ابتدا آن را قرار داده است، حرکت کرده است. این معمولاً خیلی زود پس از جراحی رخ می دهد - قبل از اینکه روند بهبودی به نقطه ای برسد که ایمپلنت به طور محکم توسط بافت اسکار یا رشد استخوان به آن چسبیده شود. اگر ایمپلنت بیش از حد حرکت کند، ممکن است کار خود را برای تثبیت دو مهره انجام ندهد. 

جهت مشاهده و خرید انواع ویلچر برقی کلیک کنید

اگر در جهتی به سمت ستون فقرات یا عروق بزرگ حرکت کند - ممکن است به آن ساختارها آسیب برساند. اگر مشکلی در حرکت ایمپلنت دارید، جراح شما ممکن است مجبور شود عمل دوم را برای جایگزینی ایمپلنتی که جابجا شده است انجام دهد. پزشک وضعیت سخت افزار را با اشعه ایکس در طول ویزیت های مطب بعدی شما بررسی می کند.

آسیب نخاعی

هر بار که ستون فقرات را عمل می کنید، خطر آسیب به نخاع وجود دارد. این می تواند منجر به آسیب های جدی به اعصاب یا پوشش نخاع - سخت افزار شود. طناب نخاعی ستونی از اعصاب است که مغز شما را با بقیه بدن شما متصل می کند و به شما امکان می دهد حرکات خود را کنترل کنید. رشته های عصبی در طناب نخاعی شما منشعب می شوند و جفت ریشه های عصبی را تشکیل می دهند که از طریق سوراخ های کوچک (فورامینا) بین مهره های شما حرکت می کنند. اعصاب در هر ناحیه از نخاع به قسمت های خاصی از بدن شما متصل می شوند. آسیب به طناب نخاعی می تواند باعث فلج شدن در برخی نواحی و نه در برخی دیگر شود، بسته به اینکه کدام اعصاب نخاعی تحت تأثیر قرار گرفته اند.

جهت مشاهده و خرید انواع بالابر تاشو کلیک کنید

درد مداوم

برخی از عمل های ستون فقرات به سادگی ناموفق هستند. یکی از شایع ترین عوارض جراحی ستون فقرات این است که تمام دردهای شما را از بین نمی برد. در برخی موارد، ممکن است واقعاً درد شما افزایش یابد. قبل از جراحی از این خطر آگاه باشید و آن را به طور طولانی با جراح خود در میان بگذارید. او می‌تواند به شما ایده بدهد که این امکان وجود دارد که به آرامشی که انتظار دارید نرسید.

مقداری درد بعد از جراحی انتظار می رود، اما اگر بعد از عمل درد مزمن را تجربه کردید، باید به پزشک خود اطلاع دهید.

اختلال عملکرد جنسی

طناب نخاعی و اعصاب نخاعی سیگنال های عصبی را حمل می کنند که به بقیه بدن شما اجازه عملکرد، احساس و حتی رابطه جنسی را می دهد. آسیب به نخاع و اعصاب اطراف نخاع می تواند مشکلات زیادی ایجاد کند. اگر عصب متصل به ناحیه لگن آسیب ببیند، می تواند باعث اختلال عملکرد جنسی شود.

سندرم انتقالی

یکی از چیزهای جالب در مورد نحوه عملکرد ستون فقرات این است که مانند زنجیره ای از قطعات تکرار شونده رفتار می کند. هنگامی که کل ستون فقرات سالم است، هر بخش با هم کار می کند تا بار را در سراسر ستون فقرات به اشتراک بگذارد. هر بخش با بخش مجاور خود کار می کند تا تنش های تحمیل شده توسط حرکات و نیروهای وارد بر ستون فقرات را به اشتراک بگذارد. با این حال، زمانی که یک یا دو بخش به درستی کار نمی کنند، بخش های مجاور باید بار بیشتری را تحمل کنند. این بخش نزدیک به بخش غیر کاری است که بیشترین استرس اضافی را دریافت می کند.

جهت مشاهده و خرید انواع لیفت بیمار کلیک کنید

 این بدان معنی است که اگر یک یا چند سطح در هر نقطه از ستون فقرات با هم ترکیب شوند، بخش ستون فقرات در کنار جایی که جراحی انجام شده است شروع به استرس بیشتری می کند. با گذشت زمان، این می تواند منجر به افزایش ساییدگی و پارگی این بخش شود و در نهایت باعث ایجاد درد در بخش آسیب دیده شود. این سندرم انتقالی نامیده می شود زیرا در جایی رخ می دهد که از یک ناحیه طبیعی ستون فقرات به ناحیه غیرطبیعی که جوش خورده است، منتقل شود.

آرتروز کاذب

اصطلاح "شبه" به معنای دروغین و "آرتروز" به مفصل اشاره دارد. اصطلاح "پسودوآرتروز" پس به معنای مفصل کاذب است. یک جراح از این اصطلاح برای توصیف شکستگی استخوانی که التیام نیافته یا تلاشی برای همجوشی که موفقیت آمیز نبوده است استفاده می کند. آرتروز کاذب معمولاً به این معنی است که حرکتی بین دو استخوان وجود دارد که باید بهبود یابند یا با هم ذوب شوند. هنگامی که مهره های درگیر در یک همجوشی جراحی بهبود نمی یابند و به هم جوش نمی خورند، معمولاً درد ادامه دارد. درد در واقع ممکن است با گذشت زمان افزایش یابد.

جهت مشاهده و خرید انواع کالسکه cp کلیک کنید

 حرکت ستون فقرات همچنین می تواند سخت افزار فلزی مورد استفاده برای نگه داشتن همجوشی را تحت فشار قرار دهد. پیچ ها و میله ها ممکن است بشکنند و منجر به افزایش درد شود. آرتروز کاذب ممکن است به جراحی بیشتری نیاز داشته باشد تا استخوان‌ها بهبود یابند. جراح شما ممکن است پیوند استخوان بیشتری اضافه کند، سخت افزار فلزی را جایگزین کند، یا یک محرک الکتریکی را برای بهبود فیوژن اضافه کند.